FC Barcelona jest moim ulubionym klubem piłkarskim od momentu mojego wyjazdu do Hiszpanii w 2010 roku. Odwiedziłem wtedy stadion drużyny ze stolicy Katalonii, miałem okazję obejrzeć całość trofeów znajdujących się w muzeum oraz zapoznać się z historią klubu.
Pierwszym zawodnikiem, którego losy śledziłem dokładniej niż innych, był hiszpański napastnik- David Villa. Właśnie w tym czasie przeszedł on z Valencii do FC Barcelony. W jego grze bardzo podobało mi się wykończenie akcji, umiejętność ustawienia się w polu karnym, uderzenie z daleka oraz chęć wyjścia do rozegrania piłki w środku pola. Zachwycał on rozumieniem gry barcelońskiej drużyny i sercem zostawianym na boisku. W gronie niesamowitych i ulubionych piłkarzy nie sposób nie wymienić Lionela Messiego. Przez wiele lat czołowa, najważniejsza postać w klubie ze stolicy Katalonii. Gdybym chciał, zalety i umiejętności Argentyńczyka, mógłbym wymieniać przez wiele godzin. Rozpoczynając od świetnego technicznego uderzenia, przeglądu pola, genialnego dośrodkowania czy strzału z rzutu wolnego z bliższej lub dalszej odległości. Były zawodnik Barcelony, grający z numerem dziesiątym, przodował w praktycznie wszystkich ofensywnych statystykach w Hiszpanii i na świecie. Strzelał dużo bramek, zaliczał mnóstwo asyst oraz kluczowych podań.
W linii pomocy grało dwóch zawodników, których również darzę wielką sympatią za umiejętności, ale także osobowość na boisku i poza boiskiem. Byli to Xavi Hernandez oraz Iniesta. Niesamowity drybling, kontrola piłki, balans ciałem, krótkie i długi podanie, rozegranie piłki i czytanie gry to tylko jedne z wielu cech jakie posiadali ci piłkarze. W XXI wieku myślę, że nie było lepszego duetu w środku pola w żadnym klubie na świecie.
Na obronie przez wiele lat rządził i dzielił nie kto inny jak Carles Puyol. Hiszpański stoper według wielu był i jest uważany za genialnego obrońcę, ale także idealny przykład kapitana. W internecie znaleźć można wiele filmików, na których Puyol pokazuje co znaczy rządzić drużyną (np. sytuacja z zapalniczką i Gerardem Pique).
Bramkarzem, którego zdecydowanie zapamiętałem z gry w Barcelonie w ostatnich latach jest Victor Valdes. Nie był on najwyższym goalkeeperem, jednak jego umiejętność gry na przedpolu, świetny refleks, dobra gra nogami oraz gra na linii sprawiały, że pokonanie Hiszpana wcale nie było takim prostym i przyjemnym zadaniem.
Niestety nie udało mi się załapać na czasy Ronaldinho, Deco, Samuela Eto’o czy Rivaldo. Tylko i wyłącznie z historii opowiadanych przez mojego ojca czy dziadka mogę dowiedzieć się, jakie umiejętności posiadali ci zawodnicy. Myślę, że wielu fanów piłki nożnej chciałoby mieć zdolność podróży w czasie. W ten sposób byłaby szansa obejrzeć na żywo, w akcji wielu wspaniałych graczy.
Mam nadzieję, że za kilkanaście lat, do listy lubianych, darzonych sympatią czy ulubionych zawodników biegających kiedykolwiek po boiskach, będę mógł dopisać przynajmniej kilku piłkarzy z aktualnej drużyny FC Barcelony.
